Ήταν η Μαρία παρθένα; Το γεγονός του μεγάλου θαύματος της γέννησης Ιησούς Χριστός της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι ένα από τα αδιαμφισβήτητα δόγματα της πίστης μας. Πρόκειται για το λεγόμενο Δόγμα της Άμωμης Σύλληψης της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Καθορίζει την κατάσταση αγιότητας στην οποία βρέθηκε η Μαρία από τη Ναζαρέτ και τον εξαιρετικό ρόλο που διαδραματίζει στην Καινή Διαθήκη. Το ίδιο το δόγμα διακηρύχθηκε επίσημα από τον θεσμό της Καθολικής Εκκλησίας το 1854 από τον Πάπα Πίο ΙΧ. Το ίδιο το δόγμα συνδέεται, κατά κάποιον τρόπο, με το προπατορικό αμάρτημα. Διότι η Άμωμη Σύλληψη είναι προνόμιο της Μαρίας, η οποία μόνη διατηρήθηκε ανέγγιχτη από κάθε κηλίδα του προπατορικού αμαρτήματος.
Αυτή είναι μια αλήθεια που αποκαλύφθηκε από τον Θεό και επομένως όλοι οι πιστοί πρέπει να πιστεύουν συνεχώς σε αυτή την αλήθεια. Η Μαρία λυτρώθηκε από το προπατορικό αμάρτημα. Εκκλησία υποστήριζε πάντοτε τον ισχυρισμό της αμόλυντης σύλληψης. Η Μαρία διατήρησε την παρθενία της τόσο πριν όσο και μετά τη γέννηση του Χριστού.
Αυτό αναγνωρίστηκε επίσημα στη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης ήδη από το 553 μ.Χ. Μια έκφραση της πεποίθησης ότι η Μαρία ήταν παρθένα είναι ο τίτλος Παρθένος που της αποδόθηκε. Στην ορθόδοξη λειτουργία, η Μαρία συχνά αποκαλείται Πάντα Παρθένος. Ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι στα Ευαγγέλια, η θέση της Μαρίας μπορεί να αποδοθεί στην απόφασή της να διατηρήσει την παρθενία της ακόμη και πριν από τον Ευαγγελισμό, αποφασίζοντας να δοθεί πλήρως στον Θεό. Ο άγγελος κήρυξε το λόγο του Θεού στη Μαρία, μιλώντας για την κλίση της στην παρθενία και ταυτόχρονα αποτελώντας σημάδι της Ενσάρκωσης.