Κάνε Η Λιθουανία βαφτίστηκε μέσω της Πολωνίας? Βάπτιση Το Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας (όπως ονομαζόταν τότε η Λιθουανία) πραγματοποιήθηκε πολύ, πολύ αργότερα από το βάπτιση της Πολωνίας. Πραγματοποιήθηκε μόλις το 1387-1388, δηλαδή σχεδόν 400 χρόνια αφότου ο Mieszko έκανε για πρώτη φορά το σημείο του σταυρού. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν βαπτίστηκε όλη η Λιθουανία ταυτόχρονα, αλλά έγινε σταδιακά. Η Žemaitija, η τελευταία από τις πέντε εθνογραφικές περιοχές του τότε Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας, ασπάστηκε τον χριστιανισμό μόλις ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, το 1413.
Εκείνη την εποχή, το Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας ήταν το μοναδικό μη χριστιανικό κράτος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ωστόσο, ακόμη και εδώ υπάρχουν κάποιες ανακρίβειες, επειδή μόνο τα γηγενή λιθουανικά εδάφη, ή περίπου 10% του συνόλου της επικράτειας, θεωρούνται παγανιστικό κράτος εκείνη την εποχή. Όλα τα υπόλοιπα εκχριστιανίστηκαν μαζί με τα ρουθηναϊκά εδάφη το 988 με το ορθόδοξο τυπικό. Έτσι, μόνο ένα μικρό μέρος του λιθουανικού κράτους παρέμεινε παγανιστικό. Ο ίδιος ο ηγεμόνας των λιθουανικών εδαφών, ο Ladislaus II Jagiello, ήταν χριστιανός ηγεμόνας, διότι έλαβε το ορθόδοξο βάπτισμα αμέσως μετά τη γέννησή του. Αργότερα βαφτίστηκε επίσης στην Καθολική Εκκλησία.
Λέγεται ότι ο άμεσος λόγος για τον οποίο βαφτίστηκε το Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας ήταν η απειλή από το Τευτονικό Τάγμα. Η Λιθουανία, ως η μόνη παγανιστική χώρα, ήταν εύκολος στόχος για τους Τεύτονες Ιππότες, οι οποίοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους υπερασπιστές της πίστης και το χρησιμοποιούσαν ως κύριο λόγο για τις επιθέσεις τους. Ο παγανισμός δεν έφερε τη Λιθουανία σε θετική θέση ούτε στην υπόλοιπη δυτική Ευρώπη. Αυτό έγινε τόσο ενοχλητικό που οι Λιθουανοί αποφάσισαν να βαπτιστούν μέσω της Πολωνίας. Ο ηγεμόνας του πριγκιπάτου, ο Ladislaus II Jagiello, με την Ένωση του Krevo το 1385 δεσμεύτηκε ότι το Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας θα βαφτιζόταν μέσω της Πολωνίας.
