Bazyli III (ur. Basil Georgiades, 1846 – 29 września 1929) był ekumenicznym patriarchą Konstantynopola w latach 1925-1929. Opisywano go jako mądrego prałata, „surowego w życiu, dobroczynnego, filantropa i elokwentnego pisarza”.
Biyografik veriler
O doğdu 1846 yılında Chrysoupoli (Skoutari), Chalkidona'da doğdu. Ailesi bir din adamı olan George ve Catherine'di. Atina Üniversitesi'nde teoloji ve edebiyat okudu ve 1871'de mezun oldu. Ertesi yıl Heybeliada Ruhban Okulu'na profesör olarak atandı ve burada sekiz yıl boyunca İbranice, hermenötik, Eski ve Yeni Ahit ve coğrafya dersleri verdi. Aynı zamanda tarihi el yazması araştırmalarıyla uğraştı ve bu konuda yayınlar yaptı. Profesörken, 1880 yılında Okul tarafından Avrupa'ya ileri çalışmalar için gönderildi. Roma, Berlin, Leipzig, Londra ve Viyana kütüphanelerinde çalıştı. 1884 yılında Münih Üniversitesi'nden felsefe doktorası aldı.
1884 yılında Konstantinopolis'e döndü ve Patrikhane'nin ruhban okulunun müdürlüğüne atandı. Aynı yılın Aralık ayında, Kanuni Patrik Joachim tarafından diyakoz ve ihtiyar olarak takdis edildi ve başimandrit olarak atandı.
8 Ağustos 1889'da Anchialos Metropoliti seçildi ve 24 Eylül'de rahip olarak atandı. Metropolit olarak eğitime destek konusunda gayretle çalışmıştır. Onun döneminde Anchialos, Fotini Karyandi'nin büyük bir bağışıyla inşa edilen muhteşem Yunan Parthenagoga binasını satın alırken, muhteşem KİLİSE Panagia został ukończony. Bazyli II objął przewodnictwo w tych pracach, nawet z osobistą pracą, ale nie udało mu się utrzymać jedności swojej trzody, której bardziej konserwatywna część zwróciła się przeciwko niemu z petycjami do patriarchatu i publikacjami w prasie. Przez pewien czas pozostawał w Konstantynopolu jako synodysta, gdzie opowiedział się po stronie frakcji przeciwnej patriarsze. W 1904 roku przesłał do Biblioteki Narodowej w Atenach rękopis muzyki kościelnej, datowany na 1450 rok, zawierający polichronizmy Konstantyna Palaiologosa. W lipcu 1906 roku Vasilios był świadkiem pożaru, który zniszczył Anchialos, a tzw. egzarchiści podpalili także jego rezydencję, niszcząc jego wielką bibliotekę. Został aresztowany przez Bułgarów i do października więziony w Silymnie (Sumla). Po uwolnieniu zmuszony był uciekać do Konstantynopola. Następnie został wysłany na Cypr, aby pomóc w rozwiązaniu tamtejszego długotrwałego „problemu arcybiskupstwa”. 7 lutego 1909 r. został wybrany metropolitą Pelagonii, a 13 maja 1910 r. został przeniesiony do metropolii Nikozji.
Patrikhane
Nüfus mübadelesine kadar İznik'te kaldı ve bu sırada o zamanki Patrik Konstantin VI da mübadele edilmiş olarak kabul edildi. Patriğin istifasının ardından, sinod 13 Temmuz 1925'te 79 yaşındayken Basil'i halefi olarak seçti.
Podczas jego patriarchatu podpisano wymianę ludności między Grecją a Turcją, z której wyłączono synod, biskupów patriarchatu i patriarchę. W 1925 r. godność patriarchalną otrzymał Autonomiczny Kościół Rumunii, ale rząd turecki zabronił zwołania synodu panprawosławnego, który zaplanowano na grudzień 1925 r. w sprawie kalendarza i innych kwestii. Rozpoczęto również negocjacje z rządem włoskim w kwestii jurysdykcji kościelnej okupowanego przez Włochów Dodekanezu oraz zrewidowano Kartę Góry Athos. 4 września 1928 r. Kościół grecki został powierzony komisyjnie administracji prowincji Tronu Ekumenicznego, które znajdowały się teraz na terytorium Grecji (tzw. Nowe Terytoria) na mocy Aktu Patriarchalnego i Synodalnego, który szczegółowo opisywał dziesięć warunków, pod którymi dokonano koncesji. Również w 1928 roku przygotowano St. Myra i ratyfikowano Kartę Kościoła w Ameryce. Wreszcie za jego czasów rozpoczęto wydawanie czasopisma Patriarchatu „Prawosławie”.
Basil 29 Eylül 1929 tarihinde 83 yaşında ölmüş ve 2 Ekim'de Patriklik Kilisesi'ne defnedilmiştir.
Yunanistan Büyük Locası'nın resmi internet sitesine göre, bir Mason locasının üyesiydi. Patrikhanesi ile yeni kurulan Türk devleti arasındaki ilişkilerin önceki yıllarda yaşanan zorlukların ardından normalleştiğine ve dengelendiğine inanılıyor.