A bűnbánat a keresztény üdvösségnek az a szakasza, amikor a hívő elfordul a bűntől. A római katolikus teológiában a bűnbánat az engesztelés tágabb teológiai fogalmának része.
Tartalomjegyzék
A bűnbánat szentsége
W Biblii hebrajskiej mówi się, że tylko ci, którzy osiągnęli status grzeszników, „odwracają się od grzechu”. Pokuta próbuje wykorzystać swoją moc za wszelkie negatywne przyszłe zachowania lub zadośćuczynić za grzech. Ogólnie rzecz biorąc, w tekście „Czasami ta grupa słów” jest używana do żądania odwrócenia się od grzesznej działalności (Jeremiasz 8:6). David Lambert mocno wierzy, że „to właśnie w pismach rabinicznego judaizmu i wczesnego chrześcijaństwa osiąga status technicznego terminu, podstawowego elementu powstającego religijnego leksykonu”.
A bűnbánat mint kiengesztelődés
Az Újszövetségben Keresztelő János beszédében bűnbánatra szólított fel. Jézus Ő is bűnbánatra szólított fel, amikor az evangéliumot hirdette az üdvösségért. . Ez volt a központi hely Péter és a marosvásárhelyi Pál prédikációjában.
W Starym Testamencie termin „pokuta” pochodzi od hebrajskiego słowa grupa, które oznacza „odwrócić się od”.:1007
W Nowym Testamencie grupa słów μετανοέω/metanoeo może oznaczać wyrzuty sumienia, ale na ogół jest tłumaczona jako odwrócenie się od grzechu (Mt 3:2). 1007 Teologicznie „pokuta”, odwrócenie się od grzechu jest związane z odpowiednim odwróceniem się od wiary w Boga. 1008
Emanuel Swedenborg és Jonathan S. Rose magyarázza, milyen módon módon a bűnbánat az egész egyházban arra szolgál, hogy elvegye a súlyos rosszat, amelyről Isten nem może przeoczyć. Swedenborg i Rose wyjaśniają, jak „akty skruchy obejmują wszelkie działania, które powodują, że nie chcemy, a w konsekwencji nie robimy złych rzeczy, które są grzechami przeciwko Bogu”. Aby skrucha była możliwa do osiągnięcia, trzeba myśleć o niej używając ich woli lub prawdziwego „ja”, a myślenie musi być wykonywane przez ich wolę. Swedenborg i Rose odnoszą się do Jana Chrzciciela, aby opisać, jak dokonywał chrztu pokuty. Jan Chrzciciel będzie głosić pokutę wraz z innymi uczniami i samego Pana wraz z dokonaniem chrztu. Jeśli ludzie pokutowali, ich grzechy zostały przebaczone i zostali przyjęci do kościoła.