Wat is het? parousia? Wat betekent het woord parousia? Parousia is een oud Grieks woord dat aanwezigheid, aankomst of officieel bezoek betekent. In de christelijke godsdienst wordt de parousia door het Nieuwe Testament beschreven in de context van de door de profeten aangekondigde wederkomst Christus naar de wereld in heerlijkheid aan het einde van de geschiedenis, als de triomfator over het kwaad, de opwekker van de doden en de rechter over de wereld.

Wat betekent parousia in de klassieke zin?

Vanaf de Ptolemeïsche periode tot de tweede eeuw van de nieuwe jaartelling werd 'parousia' in het Oosten gebruikt als een technische term voor de aankomst of het bezoek van een koning of keizer en de publieke viering van de glorie van de heerser. Om het bezoek van keizer Nero te herdenken, werden in de steden Patras en Korinthe adventsmunten geslagen die de legende van de Adventus van Augustinus van Korinthe verkondigden. Het Griekse woord parousia kwam hier overeen met het Latijnse woord advent. De vele reizen van keizer Hadrianus werden op veel adventsmunten vastgelegd en vaak werden nieuwe tijdperken geteld vanaf de datum van de parousia.

Wat betekent het? parousia? Nieuwe Testament.

Het woord parousia wordt 24 keer gebruikt in het Nieuwe Testament. Zes daarvan verwijzen naar de komst van personen: Stephanas, Fortunatus en Achaicus, Titus, de fysieke 'aanwezigheid' van Paulus zelf, en een zevende gebruik naar de 'komst van de wetteloze'. De overige zeventien keer verwijst het naar de wederkomst van Christus, met uitzondering van één keer waar het verwijst naar de komst van de 'Dag van God'.

Wat is dit? is parousia? Theologische leringen.

Het woord parousia wordt in de christelijke theologie vooral gebruikt om te verwijzen naar de tweede komst van Christus. Volgens sommige bronnen verwijst de term naar de verrukking, de eerste van de drie stadia van de wederkomst. Andere geleerden interpreteren het als de geestelijke aanwezigheid van Christus in de Kerk.

De twintigste-eeuwse theoloog Karl Barth suggereerde dat de parousia niet alleen de Verrijzeniszondag omvat, maar ook Pinksteren. Barth concludeerde dat de parousia in het Nieuwe Testament dus niet beperkt is tot de uiteindelijke wederkomst van Christus.

De eschatologische komst van Christus is een belangrijk thema in alle delen van het Nieuwe Testament. Verwacht wordt dat Messiahdie reeds gekomen is om verlossing te bewerkstelligen door zijn dood en verrijzenis, zal wederkomen om zijn verlossingswerk te voltooien.

In de synoptici komt de term parousia alleen voor in het evangelie van Matteüs, maar het begrip komt in alle drie de evangeliën voor. Het is doorgedrongen in het denken en Jezus' onderwijs. Formele critici erkennen dat dit concept aanwezig is in alle stromingen van de synoptische traditie.

De term parousia komt in Handelingen niet voor, maar het is duidelijk dat de hoop op de wederkomst van Christus een centrale plaats plaats in het geloof en de leer van de vroege katholieke kerk.

Bijna alle brieven van Paulus geven een duidelijk getuigenis van de hoop op de wederkomst van Christus.

Jakobus vermeldt tweemaal de parousia, en de gedachte aan de wederkomst van de Heer is een belangrijk onderdeel van het onderwijs in Petrus. In Petrus wordt de parousia besproken en verdedigd tegen de twijfels van de valse leraars. Zelfs in de korte brief van Judas zijn er verwijzingen naar een eschatologische wederkomst. Het boek Hebreeën legt sterk de nadruk op de huidige verhoging van Christus aan de rechterhand van God, maar in dit epistel wordt de eschatologische hoop duidelijk aangegeven, hoewel het woord parousia er zelf niet in voorkomt.

De term parousia komt in Openbaring niet voor, maar van de opening in tot het slotgebed in het boek staat het bol van deze waarheid. Het schetst een complex beeld van de gebeurtenissen in de eindtijd en geeft een glorieus beeld van de wederkomende Christus in openlijke triomf over alle vijanden.