Waarom was de doop van Polen geen verlies maar een aanwinst?

Waarom doopsel van Polen geen verlies was, maar een aanwinst? Dit is een vrij ingewikkelde vraag. Het onderwerp kan vanuit vele invalshoeken worden benaderd. De belangrijkste punten zijn reeds in de eerste twee alinea's aan de orde gesteld.

Doop Polen was een ongekende gebeurtenis op de schaal van ons land in die tijd. Deze gebeurtenis stuwde ons land naar een ander niveau. Het ging vooral om de betrekkingen met Europa in die tijd, en dan vooral met onze westelijke en zuidelijke buren, de Duitsers en de Tsjechen. Ten eerste, allianties. Polen verwierf een enorme positie in besprekingen met andere staten, niet alleen over oorlogen maar ook over allianties. Het argument van de verdediging van het christelijk geloof, dat in het verleden zo krachtig was aangevoerd, telde niet meer toen ons land het slachtoffer werd verklaard van oorlogen of gewoonweg plunderingen. De doop zelf verhoogde de status van onze heerser. Het leidde ook tot het aanknopen van betrekkingen met de Paus, die in die tijd zeer belangrijk was in de wereld en van wie veel afhing. De Poolse staat werd toen erkend als een missiegebied, dat rechtstreeks ondergeschikt was aan de paus. De missies brachten veel goeds naar ons land in de vorm van westerse culturele invloeden. Dit leidde op zijn beurt tot een enorme ontwikkeling van ons land, onze structuur en de hele Poolse staat. De doop van Polen betekende ook de eenmaking van vele binnenlandse aangelegenheden, die op den duur tot de eenmaking van de Poolse natie leidde. Het eerste bisdom werd opgericht in Poznań, de eerste kerkstructuren werden georganiseerd, en vele zaken leidden direct of indirect tot de verdere ontwikkeling van onze staat.