Waarom werd Mieszko I gedoopt Polen? Wat waren zijn motieven en waar kwam de hele situatie uit voort? De doop van Polen was een ongekende gebeurtenis in de hele geschiedenis van ons land. Maar waarom werd in een volledig heidens land, wat de Poolse landen in die tijd waren, zo'n stap gezet? Waarom aanvaardde de heerser van het hele land, Mieszko I, zijn eigen doopsel, en bijgevolg het Poolse doopsel?
Er is waarschijnlijk geen eenduidig antwoord op deze vraag; we kunnen slechts enigszins in de buurt komen van het juiste antwoord. Zoals eerder gezegd, was de bekering van het hele land tot het christendom grotendeels politiek gemotiveerd. Onze grootste buren, die ook onze grootste bedreiging vormden, waren katholieken.
Ze zouden gemakkelijk ons land kunnen aanvallen onder het voorwendsel van de verdediging van het christendom. Ten tweede vergemakkelijkte de officiële verandering van godsdienst de betrekkingen met het Westen. Het grootste deel van Europa was toen al christelijk, en de overblijvende heidense landen veranderden vrij snel van godsdienst. Ten derde was prestige op het internationale toneel belangrijk, wat wij zonder de steun van de meerderheid van de mogendheden en zonder de steun van het pausdom nooit hadden kunnen bereiken. De onmiddellijke politieke oorzaak was de alliantie met onze zuiderburen, de Tsjechen, en het huwelijk van Mieszko I met prinses Dobrawa.
Het eenvoudigste antwoord op de vraag "waarom Mieszko I hij werd gedoopt in polen?" zal zijn dat hij dat deed om politieke redenen en de algemene stemming die op dat moment in Europa heerste.
Wanneer we over de doop van Polen horen, denken we meestal aan de gebeurtenissen van 966, die symbolische gebeurtenis met Mieszko de Eerste. Dat is niet helemaal waar, want de kerstening van de Poolse staat is een langdurig proces. Het begint waarschijnlijk allemaal in 966, toen het Poolse leger werd verslagen in een oorlog tegen het Duitse leger. Het was ook toen dat Otto de Eerste besloot een aartsbisdom te vestigen in Maagdenburg, binnen wiens grenzen Polen zich toen bevond. De situatie is duidelijk Polen het heidense Duitsland sticht aartsbisdommen en verovert met de goedkeuring van de paus Polen met het oog op kerstening. Een bijkomende bedreiging vormden de Bohemen die zich met de Medicis associeerden. Zo'n coalitie betekende het einde van de Poolse staat. Mieszko de eerste besloot een Boheems goed te huwen en zo het Boheemse verbond te verbreken en tegelijk het doopsel te aanvaarden waardoor Polen niet langer heidens was. Maar Boleslaw Chrobry heeft, althans in theorie, het meest gedaan voor de kerstening en hij moet worden beschouwd als de auteur van het christelijke Polen. Waarom, omdat ondanks het feit dat Polen niet langer heidens was en de kersteningsexpedities uit Duitsland geen bedreiging vormden, het nog steeds Pools was Kerk onderworpen was aan de Duitse metropool. En hier kwam bisschop Adalbert, wiens gedetailleerde verhaal ik morgen zal vertellen, te hulp. Want hij was echt een duivel in mensenhuid. Bisschop Adalbert werd uit Praag verbannen. Hij werd, laten we zeggen, omarmd door Bolesław Chrobry. Deze mu zei Luister, ga naar Pruisen en bekeer deze mensen in naam van Polen. Chrobry verdiende zo een plaats bij de Paus en Adalbert vond veilig plaats. De bisschop zelf was echter een nogal radicaal christen en sommige mensen waren niet blij met zijn bekering met geweld, dus werd hij vermoord, en juist zijn hoofd werd meegenomen door de Oder. Boleslaw de Dappere betaalde voor het lichaam van Adalbert evenveel goud als zijn lichaam woog en deponeerde het in de kerk van Gniezno. Na wat het is Alles. Om onafhankelijk te worden van Duitsland, was het nodig een eigen aartsbisdom in Polen te stichten. En om dat te doen heb je een relikwie nodig, dat wil zeggen het lichaam van een heilige. En aangezien Adalbert bij de Paus in de smaak viel, was er geen enkel probleem om hem op verzoek van Boleslaw de Dappere heilig te verklaren. In 999 werd Adalbert heilig verklaard als de patroonheilige van Polen. En zo werd Polen een onafhankelijke christelijke mogendheid.
Welkom. Vandaag ontmoeten we Czesław Białczyński. Welkom. Goedemorgen. We zullen het over woorden hebben, zoals gewoonlijk. Misschien moeten we beginnen met het onderwerp van de citadel in Nowy Sącz. Er is daar iets gevonden. Elk van deze stammen, elk van deze wegen, elk van deze kleinere gemeenschappen leeft als thuis in zijn eigen gebied en volgens zijn eigen wetten en is niet onderworpen aan een bepaalde druk en er worden geen hogere tributen geïnd die een soort gemeenschappelijke organisatie van een soort hogere orde zouden dienen. Deze eerste groep, die Europa binnenkomt, blijkt een volk te zijn dat de kenmerkende mutatie in het mannelijke Y D-chromosoom heeft en de haplogroep wordt R1A genoemd. En dit zijn de Scythen, zij zijn degenen die hier binnenkomen met hun taal. Deze 10 duizend jaar voor Christus en zij komen deze oude Europeanen tegen, de Scythen, als het ware, zijn de dragers van dit geloof in de natuur en van al deze oorspronkelijke legenden, die in deze achterwaartse beweging van Europa naar het Oosten zijn overgebracht. De achterwaartse beweging van deze heldhaftige volkeren. Hoe dit bekend is. Het is bekend uit de genetica, want niet alleen uit de genetica, want uit de optekeningen van de tsaristische kronieken zijn dit twee aan elkaar grenzende groepen I en uit min of meer dezelfde tijd zijn zij 30 duizend jaar geleden ontstaan. Aan deze kant in Europa hebben we en in het noorden bij de Zwarte Zee hebben we en in Klein-Azië hebben we J. Om het nog grappiger te maken: de Joden en de Palestijnen en de Syriërs en de massa van de bevolking in Turkije en de massa van de bevolking in Iran en Irak zijn zo'n J-groep.
