Niewola egipska jest szeroko opisywanym i jakże istotnym wydarzenie w dziejach całego ludu Izraela. Faraon, który był zaniepokojony faktem ogromnego rozrostu narodu Jakuba, postanowił nałożyć na niego ogromne brzemię w postaci ciężkich prac w dolinie Nilu, a następnie śmierci wszystkich męskich potomków z tego rodu. Wydarzenia te rozpatrywane są jako egipska niewola.
Przyjmuje się, że okres ten trwał około 400 lat. Wyjście Izraelitów z Egiptu opisane zostało w Biblijnych księgach Wyjścia oraz Liczb. Zostało również wspomniane w księdze Kapłańskiej oraz księdze Powtórzonego Prawa. Samo wydarzenie jest rozpatrywane jako mit założycielski narodu Izraelskiego.
W okresie zniewolenia, wśród narodu Izraela znajdował się mąż imieniem Mojżesz. W pewnym okresie został on adoptowany przez córkę Faraona, będąc jednocześnie przez cały czas świadomym swojego hebrajskiego pochodzenia. Mojżesz w trakcie swojego pobytu u Medianitów przeżył objawienie Jahwe. Pan nakazał mu powrót do Izraela i wyprowadzenie narodu Izraelskiego z niewoli.
Po nieudanej próbie nakłonienia Faraona do ustępstw, zesłał Pan na niego tak zwane Plagi Egipskie. Po uwolnieniu, Mojżesz poprowadził swoich ludzi przez pustynię w kierunku Kanaanu. Wędrówka trwała 40 lat, podczas której Pan wielokrotnie wybawiał ludzi w cudowny sposób od śmierci, chroniąc ich między innymi przed atakami Egipcjan, czy zsyłając pożywienie w postaci manny.
Najważniejszym punktem całej wędrówki, a jednocześnie jednym z najważniejszych wydarzeń całej historii Chrześcijaństwa jest przekazanie Izraelitom za pośrednictwem Mojżesza Dekalogu i Kodeksu Przymierza, który stanowi trzon całej naszej wiary.