Abraham (pierwotnie Abram) jest uważany za pierwszego hebrajskiego patriarchę. Zgodnie z Biblijnym przekazem jest on ojcem całego narodu Żydowskiego.

Abram, wraz z całą swoją rodziną, mieszkał początkowo w mieście Ur chaldejskim. Z miasta Ur wyruszył Abram w drogę, na polecenie swego Boga Jahwe. Bóg ukazał się Abramowi i rzekł aby wyszedł z ziemi swojej rodzinnej i z domu swego ojca do kraju, który mu ukaże [(Rdz 12,1)].

W tym momencie nastąpiła również pierwsza obietnica Jahwe wobec Abrama. Obiecał on mu uczynić z niego wielki naród, oraz rozsławić jego imię na cały świat. Pomimo podeszłego wieku, Abram wybrał się wraz z żoną i bratankiem w drogę. Po dotarciu w okolice miejscowości Sychem,

Abram musiał jednak podzielić ziemię ze swym bratankiem Lotem, który to wybrał dla siebie całą dolinę Jordanu, Abram natomiast udał się na ziemie Izraelskie. Jahwe rzekł do Abrama aby spojrzał przed siebie i rozejrzał się z tego miejsca, na którym stoi, na północ i na południe, na wschód i ku morzu; cały ten kraj, który zobaczył, podarował jemu i jego potomstwu na całą wieczność [(13:14-15)]. Jest to druga obietnica jaką Bóg złożył swojemu wybrańcowi.

W wieku lat 99 Abram ponownie doznał objawienia Boga.

Tym razem, w zamian za poświęcenie, uczynił Bóg z niego ojca narodów. Od tej pory miał on identyfikować się imieniem Abraham (ojciec wielu) i miał zapoczątkować królewską dynastię, poczynając od potomka, który narodził się w rok później.

Marketing dla treści religijnych i nie tylko
Sztuczna Inteligencja