Od samego początku w dziele stworzenia Bóg uwzględnił człowieka jako podstawową część swojego planu. W Biblii obrazowa część stworzenia opisuje moment, w którym Pan ulepił Adama z gliny aby nadać mu ludzki kształt. Następnie z żebra Adamowego stworzył Pan kobietę. Tak powstała Ewa. Pan pobłogosławił Adamowi i Ewie dając im płodność i możliwość rozmnażania się.
Dając im panowanie nad rybami morskimi, ptactwem i nad wszelkim zwierzęciem naziemnym. Stworzył idealne środowisko, w którym człowiek mógł żyć i rozwijać swoje zdolności. Dał On również człowiekowi chęci i wolną wolę.
Przy pełnej swobodzie jaką pierwsi ludzie zostali obdarzeni istniał tylko jeden zakaz. Pod żadnym pozorem nie pozwolił Bóg Adamowi i Ewie dotykać owoców z drzewa poznania zła i dobra.
Człowiek nie jest istotą doskonałą, a obdarzony został wrodzoną dociekliwością i ciekawością świata. Nie ma na świecie człowieka, który z łatwością i powodzeniem oprze się wszelkiej pokusie. Toteż Ewa skuszona przez złe moce szatana, który przyjął postać przebiegłego węża zdecydowała się zerwać i skosztować owoc z zakazanego drzewa, a następnie podać go Adamowi. Obydwoje natychmiast poznali czym jest uczucie wstydu. Zrozumieli, że są nadzy, po czym opletli się gałązkami. Poczuli jednocześnie strach wobec Pana.
W jaki sposób odpowiedział Bóg na nieposłuszeństwo człowieka?
Bóg dowiedziawszy się o ich czynie przeklął wpierw węża. Wobec Ewy rzekł, że obarcza ją ogromnym trudem jej brzemienności. Miała rodzić swoje potomstwo w bólu. Wobec Adama postanowił nałożyć karę trudu zdobywania pożywienia i walki o przetrwanie. Nic nie miało być tak samo jak wcześniej. Poprzez ten czyn Bóg obarczył całą ludzkość grzechem pierworodnym.