Het sacrament van boete is een van de zeven sacramenten ingesteld door de Jezus Christus. Het wordt gebruikt om zichzelf te reinigen van zonden. Het is een uiting van berouw, verdriet over zonden en verzoening met God. Het eindigt met het opleggen van boetedoening door de biechtvader en het geven (of in extreme gevallen niet geven) van de absolutie. Het sacrament van boete komt onder meer voor in de katholieke en de orthodoxe kerk. Het wordt gerekend tot de sacramenten van genezing, evenals de Ziekenzalving. Een katholiek is verplicht ten minste eenmaal per jaar te biechten tijdens de paastijd.

Het sacrament van boetedoening is een vorm van zondebelijdenis voor God. Het vindt echter plaats via een biechtvader. In de katholieke kerk is dat de priester die in de biechtstoel zit. Veel mensen die gaan biechten voelen zich ongemakkelijk bij het feit dat ze hun zonden aan een andere persoon moeten opbiechten. Het is echter belangrijk om te onthouden dat priesters gebonden zijn aan geheim biecht, wat hen categorisch verbiedt om anderen te informeren over de zonden van degene die de biecht afneemt. 

Wanneer een priester het biechtgeheim mag verbreken

Kan een priester de geheimen van de biecht doorbreken? Absoluut niet. Zelfs indien hij in de loop van de bekentenis verneemt dat een strafbaar feit is gepleegd, heeft hij niet het recht het geheim te onthullen. Het hele punt van het sacrament van boete is gebaseerd op het vertrouwen tussen de biechtvader en de biechteling.

Het biechtgeheim werd in 1215 ingevoerd op het Vierde Lateraans Concilie. Het is tot op de dag van vandaag in ongewijzigde vorm bewaard gebleven. Een priester die het biechtgeheim doorbreekt door met name de persoon te noemen die een bepaalde zonde heeft begaan, wordt gestraft met excommunicatie, d.w.z. uitsluiting uit de Katholieke Kerk door de Paus. Als de priester de persoon niet bij name noemt, maar duidelijk en opzettelijk suggereert wie de persoon is, begaat hij een doodzonde.

Het biechtgeheim en de wet

Het biechtgeheim en de straffen die op het verbreken ervan staan, zijn in het canonieke recht geregeld:
Can. 983. 

§ 1. 

Het sacramentele geheim is onschendbaar; daarom is het de biechtvader absoluut verboden, door woorden of op welke andere wijze en om welke reden dan ook, de boeteling in iets te verraden.

§ 2. 

De tolk, indien aanwezig, alsmede alle anderen die op enigerlei wijze uit de biecht informatie over zonden hebben verkregen, zijn eveneens tot geheimhouding verplicht.

Kan. 1386. 

§ 1. 

Een biechtvader die het sacramentele biechtgeheim rechtstreeks schendt, loopt de excommunicatie latae sententiae op, die is voorbehouden aan de Heilige Stoel; maar indien hij het slechts indirect schendt, wordt hij gestraft naar gelang van de ernst van het vergrijp.

§ 2. 

De tolk en anderen bedoeld in canon 983 § 2 die het geheim schenden, moeten gestraft worden met een rechtvaardige straf, excommunicatie niet uitgezonderd.

In dit geval wordt het kerkelijk recht ook geëerbiedigd door de wereldlijke organen van de staat. Tijdens de gerechtelijke procedure kan de ondervraagde priester er niet toe worden gebracht feiten en gebeurtenissen te melden waarvan hij kennis heeft gekregen tijdens het boetesacrament. 

Marketing voor religieuze inhoud en meer
Kunstmatige Intelligentie