Jakub jest jedną z Biblijnych postaci Starego Testamentu. Zwany jest też Izraelem – Walczący z Bogiem. Był on synem Izaaka i Rebeki. Jeszcze w łonie matki walczył ze swym bratem Ezawą. Bracia mieli stanowić początek dla dwóch odrębnych narodów.

Księga Rodzaju, w której opisane są dzieje Jakuba, wspomina o tak zwanej Drabinie Jakubowej, która przyśniła mu się podczas wędrówki do Charanu. We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili na dół. A sam Pan stał na jej szczycie i mówił, że to On jest Pan, Bóg Abrahama i Bóg Izaaka. Ziemię, na której leży, oddał jemu i jego potomstwu.

A potomstwo jego odtąd miało być tak liczne jak proch ziemi. On zaś rozprzestrzeni się na zachód i na wschód, na północ i na południe; wszystkie plemiona ziemi otrzymają błogosławieństwo przez Jakuba i przez jego potomków. Bóg obiecał mu być z nimi go strzec, gdziekolwiek się uda, a potem sprowadzić go do tego kraju. Obiecał trwać z nim po wsze czasu [(Rdz 28, 12-15)]

Co naprawdę Bóg przekazał Jakubowi przez sen o drabinie do nieba

W interpretacji Chrześcijańskiej wielu świętych podaje drabinę Jakubową jako ścieżkę/podróż, którą pokonuje ludzka dusza po śmierci aby wspinając się do nieba ujrzeć Boże światło. Ponadto z samą drabiną utożsamiany jest często Jezus, który to zmniejsza dystans pomiędzy Niebem a Ziemią.

Marketing dla treści religijnych i nie tylko
Sztuczna Inteligencja