Kto wymyślił różaniec? Skąd wywodzą się dzisiejsze modlitwy różańcowe? Rozpowszechnienia się modlitw różańcowych należy upatrywać prawdopodobnie już w czasach wypraw krzyżowych i powrotów rycerzy z bliskiego wschodu w XI stuleciu. Mieszkańcy ówczesnej Palestyny (głównie muzułmanie) w tamtym okresie słynęli z rytmicznych, powtarzalnych modlitw, odmierzanych przy pomocy sznura z koralami.
Sznury modlitewne istniały również w innych religiach, tj. w buddyzmie i hinduizmie. Budowa i liczba korali tamtejszych sznurów była bardzo zbliżona do dzisiejszych różańców. Chrześcijańscy rycerze, będąc zainspirowani prostotą i powszechnością sznurów modlitewnych we wszystkich warstwach społecznych danej religii podchwycili ten pomysł. Dodatkowo wzrost znaczenia kultu Maryjnego w tamtych czasach mógł wpłynąć na fakt, że sam różaniec został dedykowany właśnie Tej postaci. Jakob Sprenger (inkwizytor), dominikanin, współautor dzieła Młot na czarownice i założyciel 1. Bractwa Różańcowego w Kolonii, dodał na zakończenie każdego dziesiątka Zdrowaś, odmawianych przy każdej z 15 tajemnic, Ojcze nasz i Wierzę.
W ten sposób powstał różaniec zwany maryjnym albo dominikańskim. Tak więc sama idea powstania koronki różańca upatrywana jest we wpływach z bliskiego wschodu, jednak ukształtowanie się różańca w formie, w jakiej znamy go dzisiaj to już zupełnie inna historia, jednak również powiązana z rycerstwem i wszechobecnym kultem maryjnym. Tak więc sama tradycja modlitw różańcowych jest bardzo długa, jednak przez wiele dziesięcioleci sama jego waga nie zmalała nawet minimalnie.