Co oznacza imię Abraham? Abraham to męskie imię wywodzące się najpewniej z języka akadyjskiego. Aba-am-ra-am z akadyjskiego tłumaczymy „kochaj ojca”. To imię najczęściej jest utożsamiane z biblijnym patriarchą Abrahamem – ojcem narodu izraelskiego i pierwszym patriarchą hebrajskim. W pierwszych rozdziałach Księgi Rodzaju nazywany jest Abramem (z hebrajskiego „wywyższony ojciec”). Dopiero później jego imię zostaje zmienione na Abraham. Patriarcha pojawia się Piśmie Świętym ponad 100 razy. Występuje również w innych religiach, m.in. w islamie.
Abram miał ojca Teracha, bratanka Lota i żonę Saraj. Początkowo mieszkał w Ur, jednak na polecenie Boga Jahwe opuścił tą miejscowość, aby udać się do Kanaanu, czyli Ziemi Obiecanej. Bóg objawił się Abrahamowi i obiecał uczynić go przywódcą wielkiego narodu izraelskiego oraz rozsławić jego imię na cały świat. Abraham posłusznie wykonywał wolę Boga i wraz z żoną i bratankiem podążał w kierunku ziemi wskazanej przez Pana. Kiedy dotarli do Ziemi Obiecanej, pomiędzy Abrahamem i Lotem wybuchła sprzeczka. Kraj mógł utrzymać tylko jednego z nich. Bóg więc polecił Lotowi odłączenie się od niego. Tak też się stało i Abraham otrzymał od Pana ziemie izraelskie. Bóg obiecał mu także potomka, który jak się później okazało, przyszedł na świat w wyznaczonym czasie i otrzymał imię Izaak. Następnie Abraham został wystawiony przez Pana na próbę. Kazał mu zabić syna, w celu zademonstrowania swojej wierności Bogu. Abraham zdał ten trudny egzamin, a anioł wysłany przez Boga poinformował go, aby nie zabijał Izaaka. W
W wieku 99 lat Abram otrzymał od Boga imię Abraham. Patriarcha został ojcem narodów, który miał zjednoczyć wokół siebie naród izraelski. Abraham jest jedną z najważniejszych postaci występujących w Starym Testamencie. Po dziś dzień jest czczony w wielu wyznaniach. W katolicyzmie traktuje się go na równi ze świętymi. Natomiast w prawosławiu został oficjalnie ogłoszony świętym.