Biskup Panteleimon z Argyrokastro (9 lipca 1890 – 24 maja 1969), znany również jako Christos Kotokos, był duchownym, teologiem, uczonym i jedną z czołowych postaci hellenizmu północnego Epiru w okresie powojennym.
Biografia
Studia i początki kariery
Urodził się w Korytowie i uczęszczał do szkół w swojej ojczyźnie. Twierdzi się, że jako nastolatek brał udział w walce macedońskiej. W 1906 r. na prośbę swego krewnego, metropolity Stefanosa z Mithymni, udał się na studia do Szkoły Teologicznej w Halkach, które ukończył w 1913 r. Później wrócił do ojczyzny i uczył religii i historii jako nauczyciel w gimnazjum Bagiosa w Korytowie. Na tym stanowisku pozostał do 1920 roku, kiedy to władze albańskie zakazały działalności gimnazjum. Panteleimon jednak pozostał w Korytowie, gdzie rozwijał działalność w kwestiach kulturalnych, politycznych, religijnych i edukacyjnych oraz służył jako kaznodzieja w kościele w mieście. W międzyczasie wstąpił do greckiej armii w 1915 r. jako kaznodzieja w 46. pułku zajmującym miasto Korytsa.
W latach 1923 i 1929 był prześladowany za odmowę uznania autokefalii Albańskiego Kościoła Prawosławnego z powodu nieprawidłowego sposobu, w jaki stał się on autokefaliczny. W latach 1931-1937 studiował prawo i nauki polityczne na Uniwersytecie w Atenach.
Oprócz języka greckiego biegle posługiwał się angielskim, niemieckim, rosyjskim, włoskim, tureckim, francuskim i albańskim.
Biskup Argyrokastro
W 1937 roku, na mocy porozumienia między Prawosławnym Autokefalicznym Kościołem Albanii a Patriarchatem Ekumenicznym, Kotokos, do tej pory teolog, został wyświęcony najpierw na kapłana, a następnie na metropolitę Argyrokastro, Stanowisko to utrzymał do czasu wycofania się wojsk greckich z tego regionu po wojnie grecko-włoskiej i inwazji niemieckiej na Grecję (kwiecień 1941), kiedy to został zmuszony do opuszczenia Argyrokastro wraz z oddziałami greckimi.
W czasie swojej kadencji był znany z działań przeciwko infiltracji Unii do Albanii w sierpniu 1939 roku, z wysiłków na rzecz podniesienia morale mniejszości greckiej oraz z tendencji do zapobiegania mieszanym małżeństwom prawosławnych i muzułmanów. Jednocześnie starał się zabezpieczyć znaczny majątek kościelny i klasztorny swojej diecezji, odnawiał używane księgi kościelne, zakładał nowe kościoły, tłumaczył na język albański różne dzieła pisarzy kościelnych, zbierał różne rękopisy i relikwie z myślą o stworzeniu muzeum kościelnego oraz założył kobiece stowarzyszenie prawosławne.
Za swoją działalność na rzecz mniejszości greckiej Panteleimon już w tym czasie został scharakteryzowany jako człowiek greckiej propagandy, w związku z czym został objęty inwigilacją przez władze albańskie.
W Grecji
W czasie okupacji uczestniczył w organizacjach szpiegowskich Narodowego Ruchu Oporu. W 1943 r. został przewodniczącym “Centralnego Komitetu Walki Północnego Epiru” (funkcję tę pełnił do śmierci), a w 1945 r. “Centralnego Komitetu Praw Greckich”. 18 listopada 1945 r. w kontekście sprawy Epiru Północnego zorganizował w Atenach masową demonstrację z udziałem od 100 do 150 tys. osób, a 21 czerwca 1946 r. uczestniczył w podobnym wiecu w Salonikach. Za jego działania w kwestii Epiru Północnego kontrolowany przez rząd synod hierarchii Kościoła Prawosławnego Albanii w lipcu 1945 roku oskarżył Panteleimona o zdradę i jednocześnie usunął go ze stanowiska biskupa Argyrokastro. Na domiar złego władze albańskie nałożyły również karę więzienia na jego brata.
W 1946 roku Panteleimon wziął udział w Międzynarodowej Konferencji Pokojowej w Paryżu, a w 1947 roku w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ. jako członek pomocniczy delegacji greckiej. W tym samym czasie, oprócz kwestii Epiru Północnego, zajmował się również kwestią cypryjską. Od 1954 r. do śmierci pełnił funkcję przewodniczącego zarządu Halickiego Towarzystwa Teologicznego. Był także członkiem Towarzystwa Literackiego Parnasu, Greckiego Towarzystwa Archeologicznego i Stowarzyszenia Pisarzy Greckich.
Jego różne opracowania na tematy religijne i historyczne były publikowane w czasopismach i gazetach. Za swoje zasługi został odznaczony Orderem Feniksa.
Śmierć
Panteleimon zmarł 24 maja 1969 roku w Atenach. Jego pogrzeb odbył się dwa dni później w obecności wielu osób i dostojników, w tym ministra edukacji i spraw religijnych Theophylactosa Papaconstantinou, przedstawicieli sił zbrojnych, arcybiskupa Aten Ieronymosa I itd. W rzeczywistości honory oddawał oddział wojskowy i orkiestra wojskowa.
Darowizny i dobrodziejstwa
Panteleimon, 27 lutego 1968 roku, poprzez swój prywatny testament, przekazał swoją osobistą bibliotekę Towarzystwu Studiów Kontynentalnych. W ten sposób został uznany za darczyńcę i dobroczyńcę EHM. Dla uczczenia religijnej, narodowej i duchowej działalności Pantelejmona, EHM wzniosła jego popiersie w parku w Joaninie.