Kiedy wprowadzono spowiedź „na ucho”? Spowiedź jest jednym z siedmiu sakramentów uznawanych przez Kościół Katolicki, obok chrztu, bierzmowania, eucharystii, namaszczenia chorych, kapłaństwa i małżeństwa. Zalicza się ją do sakramentów uzdrowienia. Pokuta jest aktem pojednania z Bogiem i zgładzenia grzechów. Dzisiejsza formuła spowiedzi sprowadza się do wyznawania grzechów kapłanowi, za pośrednictwem którego Bóg odpuszcza nam grzechy.

Prawo do odpuszczania grzechów, przekazał Kościołowi ze św. Piotrem na czele sam Chrystus. Piotr miał być „skałą”, na której Jezus zbuduje swój Kościół na Ziemi. Wspomina o tym Ewangelia św. Mateusza i Ewangelia św. Jana. Gwarantem odpuszczenia grzechów jest obecność Boga w Kościele. „Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” – czytamy. Historię sakramentu spowiedzi możemy podzielić na trzy okresy: pokuty starożytnej, taryf pokutnych oraz pokuty współczesnej. Obecna formuła spowiedzi istnieje od XIII wieku, a dokładnie od 1215 roku. Wtedy to miał miejsce sobór laterański IV. Ustanowiono na nim m.in. tajemnicę spowiedzi oraz obowiązek przystąpienia do sakramentu pokuty przynajmniej raz w roku.

Marketing dla treści religijnych i nie tylko
Sztuczna Inteligencja